Καμίτζος Μήτσος

Ο Μήτσος Καμίτζος γεννήθηκε σ’ ένα μικρό χωριό, το Γκιουρέ της Μικράς Ασίας, ένα χωριό στις υπώρειες του Καζ-Νταγ της αρχαίας ελληνικής Ίδης το έτος 1883.

Εκεί διαμόρφωσε το χαρακτήρα του κι έκανε φιλίες με τους κατοίκους αυτού του βουνού, είτε ήταν Τούρκοι, είτε Τσερκέζοι, είτε Τουρκομάνοι, φυλή αρχαιοελλήνων Αχαιών, είτε Έλληνες. Οι βουνίσιοι αυτοί άνθρωποι τον ονόμασαν σύμφωνα με τις πράξεις του. Το Μήτσο Καμίτζο τον ονομάτιζαν Κουρτ Ντουσμανλή, δηλαδή εχθρό των λύκων. Το Αύγουστο του 1922 η Μικρασιάτικη καταστροφή μαζί με χιλιάδες ξεριζωμένους τους πέταξε εδώ στο λιμάνι της Μήθυμνας.

Στη Μήθυμνα ο Μήτσος Καμίτζος ρίζωσε στο βουνό Γιανίκ Μπαΐρ, κοντά στο Βαφειό κι έστησε το ησυχαστήριό του, δουλεύοντας πολύ σκληρά για να επιβιώσει.

Θέλοντας να εκφράσει όλο το περιεχόμενο της πνευματικής του δραστηριότητας, έγραψε 5 βιβλία: «ΣΑΧΙΝ» (1970), νουβέλα, «ΚΑΜΜΕΝΟ ΒΟΥΝΟ» (1973) διηγήματα, «ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΟ ΡΑΦΙ» (1977) ποιήματα, «ΣΤΙΧΟΙ» (1977) ποιήματα & «ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΙΖΑΝΗΣ» (1977) νουβέλα.

Πέθανε πλήρης ημερών στην Αθήνα το 1979.